As necesidades creativas, novas fontes de creación e inventiva e a moda de cada época, andiveron acompañadas durante séculos de estímulos esóxenos que con excesos conduciron a máis dun «artista» ao afundimento e o fracaso.
A absenta ou axenxo que se coñece en Galicia como Madroa ou Herba da Nosa Señora é unha bebida alcohólica de toque anisado amargo e de cor verduxenta polas herbas que a xeran (basicamente Artemisia Absinthium). Foi alcumada en Francia, onde era moi consumida, como la Fée Verte (‘A fada verde’) e tamén como o Demo Verde, segundo os efectos que produce en quen a toma. Bébese, ritualmente, engadíndolle auga fría e azúcar formando unha sustancia leitosa (louche) e o seu consumo e efección sempre se relacionou coa imaxinación e creatividade demandada polos artistas e literatos de finais do XIX e comezos do XX. Durante a Belle Époque, a marca Pernod foi sinónimo de absenta, quedando o seu consumo gravado en cadros e os seus efectos en non poucas obras literarias, sobretodo poéticas. En 1915, Francia prohibiu a sua elaboración: Estar ausente ou ser un absentista son palabras relacionadas con este produto e os seus efectos. Arthur Rimbaud escribiu sobre ela: Son a Fada Verde, o meu vestido é a cor desesperanza, son a ruina e a dor.
Nestas datas en España, conmocionada ainda pola perda de Cuba, os nosos escritores tamén acudiron á moda da absente, ainda que ao noso Valle Inclán semella que lle ía mellor a fumeta de herba coma un precoz hyppie: Dóces velenos, herbas letais, de paradisos artificiais. A todos vence a marihuana que dá a ciencia do Ramayana…
Xaolin 