FUMAR O PAÍS

Co nome de «País» coñecíase á marihuana que se producía en Galicia alá polos anos setenta. A través da fronteira portuguesa e coa descolonización de Angola e Moçambique chegaron produtos cannábicos como a Liamba ou a Marimba que enraizaron moi ben nas terras galaicas. O mello sitio para plantalas eran os campos de millo pois este ocultaba moi ben o crecemento da planta. O secado, na plancha das cociñas de ferro ou «económicas». A venda, local ou en ambientes estudantís… Nos últimos anos a marihuana tén gañado en plantacións e comisos pola Garda Civil, ainda que o baleiro legal existente non permite moitas condenas (sempre que a produción se corresponda co consumo anual establecido) pero si permite que haxa 24 tendas (growshops) adicadas á venda e plantación desta «herba». Máis de 1.300 kg. foron incautados o ano pasado en Galicia e advírtese sobre os riscos síquicos que trae o seu consumo elevado, ainda que tamén sobre os seus efectos terapéuticos en enfermidades dolorosas (tetrapléxicos, esclerose, quimioterapia…). O seu uso xa vén de vello pois mesmo Valle Inclán xa lle adicara uns versos: Dulces venenos,/ hierbas letales / de paraísos artificiales. A todos vence la marihuana / que da la ciencia del Ramayana. Verde neumónico / cannabis indio /ex babilónico… Ou algo así, vale, colega.
 
 
 
 
Esta entrada fue publicada en Pais. Guarda el enlace permanente.

Deja un comentario