BALA RETORNABLE E APATRULLANDO
Meaño é un pequeno concello da provincia de Pontevedra que conta na plantilla con cinco policías locais. Un día, o alcalde (non sabemos se a petición dos uniformados) armou aos policías con cinco pistolas e mercou 1.000 proxectís (ou sexa balas) para elas. En principio, cada policía recibiría unha pistola e cincuenta balas, pero algo raro ocorreu pois tres axentes non queren usar as pistolas e dous deles si que as levan. Ademáis, resulta curioso (sospeitoso no argot policial) que os tres obxectores sexan os que cobren máis soldo e os empistolados nen sequera fixeron o curso de entrenamento do uso de armas na Academia da Estrada. Esta situación, por se non fose xa peripatética «per se», acentuouse e mesmo foi noticia ao negarlle o alcalde a munición. Entón, os dous policías, ao que se ve, amantes das armas, pedíronlle prestadas (coa promesa de devolvelas) dez balas cada un aos seus colegas de San Xenxo (Sangenjo para os de fóra) para apatrullar máis seguros. Desta situación folkgalaica, xorden como sempre as necesarias aclaracións: Para que mercou o alcalde as pistolas e as balas? Por que obxectan tres dos axentes máis cobróns? Se gastan algunha bala como lla devolven aos colegas de San Xenxo? O cutrerío do alcalde é por antibelicista ou por outros ocultos motivos? De seguir nesta actitude o máximo rexidor do concello, rematarán apatrullando os axentes igual que os da foto? No asunto das balas xa se pronunciou sabiamente o mestre xaolín, propoñendo que lle poñan un cordel a cada bala e así poderán recuperalas facilmente despois de disparar, igual que nas escopetas dos nenos que levan un corcho enganchado.
Xaolin 